نیمه هادی چیست؟

نیمه هادی ها موادی هستند که خواص الکتریکی را بین هادی ها و عایق ها هدایت می کنند، با احتمال یکسانی از دست دادن و افزایش الکترون ها در بیرونی ترین لایه هسته اتم، و به راحتی به اتصالات PN تبدیل می شوند. مانند «سیلیکون (Si)»، «ژرمانیوم (Ge)» و مواد دیگر.

"نیمه هادی" گاهی اوقات برای اشاره به اجزای الکترونیکی با اتصالات PN استفاده می شود. از جمله: دیودها، تریودها، ترانزیستورهای MOS (ترانزیستورهای اثر میدان)، تریستور، تقویت‌کننده‌ها، گیت‌های AND یا NOT و سایر اجزای پیچیده که عمدتاً از اجزای نیمه‌رسانا تشکیل شده‌اند.

مدار مجتمع (IC) به ادغام اکثر مدارهایی اشاره دارد که به یک عملکرد خاص یا عملکردهای متعدد در یک بسته واحد می رسند و به عنوان یک قطعه واحد در مدار محصول الکترونیکی ظاهر می شوند. یک مدار مجتمع می تواند از نیمه هادی ها یا اجزایی غیر از نیمه هادی ها تشکیل شده باشد. به عنوان مثال، ترانسفورماتور شبکه روی برد اصلی از چندین مجموعه از سیم پیچ های هسته مغناطیسی تشکیل شده است، اما همچنین متعلق به مدارهای مجتمع است.

تراشه زیرمجموعه ای از مدارهای مجتمع است که عمدتاً از اجزای نیمه هادی تشکیل شده است. هزاران یا حتی میلیاردها جزء کوچک نیمه هادی بر روی یک یا چند زیرلایه طراحی و ساخته می شوند و سپس در یک تراشه مانند مدار مجتمع بسته بندی می شوند، چیزی که ما اکنون تراشه می نامیم. این تراشه کاملاً از نیمه هادی ها تشکیل نشده است، بلکه حاوی مقدار کمی مقاومت، خازن و سایر اجزاء نیز می باشد.

وی ادامه داد: زمانی که مقیاس مدارهای مجتمع خیلی زیاد نبود، قبلاً از عبارت آی سی استفاده می شد، در آن زمان تعداد پین ها در مدارهای مجتمع زیاد نبود و فقط دو ردیف پین وجود داشت، بنابراین مردم عادت کرده اند که این مدارهای مجتمع در مقیاس کوچک را IC می نامیم."

بعدها، مقیاس مدارهای مجتمع بسیار بزرگ شد و مساحت سطح به طور فزاینده ای بزرگ شد. دو ردیف پین دیگر نمی توانستند الزامات را برآورده کنند. در عوض، آنها با پایه‌های چهار طرفه جایگزین شدند و حتی ردیف‌هایی از پین‌ها در پایین مدار مجتمع قرار گرفتند. "ضخامت مدارهای مجتمع زیاد افزایش نیافته است و یک شکل تراشه نازک را تشکیل می دهد. سازندگان به این نوع مدار مجتمع "تراشه" می گویند که باید به معنای "تراشه" باشد.